Ang pinakabago, limitadong oras na eksibit ng museo, ang Pag-ibig sa Isang Mapanganib na Panahon ay nagbibigay liwanag sa paglaban para sa mga karapatan ng 2SLGBTQI+. Itinatampok ng eksibit na ito ang pakikibaka at tagumpay na naganap sa pagitan ng 1950's hanggang 1990's sa pamamagitan ng mga unang-kamay na kwento, larawan at interactive na pag-activate.

Habang naglalakad ako, nakita ko ang aking sarili na bumabagal upang tanggapin ang bawat kuwento. Ang ilang mga pagpapakita ay nagdiriwang ng katatagan habang ang iba ay mga pangunahing paalala ng diskriminasyon at paghihirap na naranasan ng mga tao noong tinatawag na ngayong LGBT Purge.

Ang Witness Blanket ay isa pang bahagi ng museo na nag-iwan ng impresyon sa akin. Ang eksibit na ito ay nagtatampok ng higit sa 800 mga bagay na naibigay mula sa mga survivors ng residential school at kanilang mga mahal sa buhay upang makilala ang epekto ng panahon ng residential school.

Sa paglalakad patungo sa exhibit, ang una kong napansin ay ang laki nito. Habang papalapit ako, nagulat ako sa kahalagahan sa likod ng bawat item. Bawat piraso ay may dalang sariling kwento, maging mga tirintas ng buhok na naputol o sapatos na naiwan.

Kinuha ko ang aking oras upang suriin ang mga indibidwal na piraso. Bago umalis, inanyayahan akong isulat ang aking mga saloobin upang sumali sa pag-uusap para sa pagkakasundo.

Pagkatapos tuklasin ang ilan sa mga mas mabibigat na eksibit, nagpapasalamat ako sa pagkakataong mag-pause, magpahinga at magmuni-muni. Huminto kami sa ilan sa mga puwang na partikular naming idinisenyo para doon.

Ang Garden of Contemplation ay isang mapayapa at nakamamanghang lugar. Ang disenyo na may mga pool ng tubig at luntiang halaman ay halos parang ikaw ay tumuntong sa ibang mundo. Natagpuan ko ang aking sarili na nagtatagal dito upang kunin ang katahimikan at hayaan ang katahimikan na manirahan sa akin.

Ang isa pang lugar na dapat puntahan ay ang Cloud Coffee . Kumuha ako ng maiinit na inumin at umupo sa mga mesa na nakalaan habang tinatalakay kung ano sa isang kaibigan, kung ano ang naranasan namin sa buong museo. Ito ay isang simpleng sandali ngunit kung ano mismo ang kailangan namin bago bumalik sa huling bahagi ng museo.

Ang kapansin-pansing arkitektura ng Canadian Museum for Human Rights ay talagang isa sa aking mga personal na dahilan upang bisitahin ang museo. Mula sa labas, ang paghahalo ng bato at salamin ay ginagawa itong isa sa mga pinakakilalang landmark sa Winnipeg. Ang gusali ay tila halos gustong umabot sa itaas na may Tore ng Pag-asa na sumisimbolo ng isang mas maliwanag na kinabukasan para sa lahat.

Sa loob ng gusali, ang arkitektura mismo ay nagsasabi ng isang kuwento. Sa pagpasok, sasalubong ka ng mga sahig na kulay pula, may texture na may mga bitak, na kahawig ng tuyong luad ng mga pampang ng ilog. Ito ay nagsisilbing simbolo ng lupain na ating kinaroroonan. Habang lumilipat ka sa mga gallery, ang mahinang ilaw na alabaster ay dumadaloy sa krus pataas nang 800 metro na ginagawa itong isang tunay na kaakit-akit at simbolikong paglalakbay, na ginagabayan ka pasulong habang papasok ka sa mga exhibit.

Ang paglalakbay ay humahantong sa Israel Asper Tower of Hope, na tumataas ng 100 metro sa kalangitan. Mula sa platform ng panonood, nagagawa mong tingnan ang downtown ng Winnipeg, na nag-iiwan sa iyo ng perpektong paraan upang tapusin ang pagbisita.

Kung pupunta ka upang bisitahin ang Winnipeg o kahit na ikaw ay residente, ang Canadian Museum for Human Rights ay isang paghinto na hindi mo gustong makaligtaan. Para sa karagdagang impormasyon sa ticketing at exhibits, bisitahin ang kanilang website .